در چند صد متری شرق شهر سنگان  و در شمال حوزه علمیه احناف خادم القرآن سنگانمسجد ی  قرار دارد که مردم آن را مزار شاه سنجان می خوانند آنچه از ساختمان مزار باقی مانده دو گنبد خشتی ۸ترک است که با نما کاریهای آجروزین به صورت چپ و راست به صورت زیگزاگ  تزیین یافته است سقف هرد و گنبد کاملا فرو ریخته و چهار دیواری محلی که به صورت قبر در آن واقع است هنوز سالم است اما از گنبد شرقی که ظاهرا قرینه مزار اصلی بوده جز زاویه ای از یک غرفه باقی نمانده است .

رکن الدین محمود سنجانی از کبار مشایخ عرفانی قرن ششم بوده از سلسله چشتیه و از خواص مریدان خواجه مودود چشتی (م.۵۲۷) است که در سنه ۵۹۷ یا ۹۳ یا ۹۹ در سنجان وفات یافته و در همانجا مدفون است رکن الدین محمود تا پیش ازدرک محبت خواجه مودود چشتی به خواجه سنجان معروف بوده است :

(خواجه مودود فرمد تا او را شاه سنجان گویند و مراتب معارف او عظیم معروف است و اشعار فصاحت شعار و رباعیات بلاغت آیات او در کتب مشهور و در افواه خلق مذکور است )

خواهی که تو را رتبه ابرار رسد               مپسند به هر کس زتو آزار رسد

از مرگ میندیش و غم رزق مخور        کاین هر دو به وقت خویش ناچار رسد

مردان  خدامیل به پستی نکنند               خود بینی و خویشتن پرستی نکنند

آن جا که مجردان حق می نوشند          خم خانه تهی کنند و مستی نکنند

 گویند : چون درخت روی قبر وی در سالهای قدیم پسته بود و شکر از آن می‏باریده است به سلطان شکر بار معروف است . سبک معماری ساختمان و مسجد و آب‏انبار آن به دوره‏ی تیموری می‏رسد بنا بر افواه مردم بعضی ، می‏گویند شیخ صوفی برآبادی از عارفان قرن یازدهم (هـ-ق) بعد از چندین سال در جوار حضرت سلطان به مقام اولیایی رسیده است . از نقل قول‏های مردم استنباط می‏شود که زمان زندگی حضرت سلطان در صدر اسلام بوده ولی سند مکتوب و تاریخی در دست نیست . برخی گویند : از شهدای صدر اسلام به هنگام گسترش اسلام در ایران بوده که در جنگ با زردشتیان منطقه به شهادت رسیده است .

این اثر در تاریخ ۱۰ دی ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۸۶۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.